Wierzba babilońska
Nazwa łacińska: Salix babylonica
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – malpigiowce
Rodzina – wierzbowate
Rodzaj – wierzba
Gatunek – wierzba babilońska
Występowanie: Wierzba babilońska to roślina wieloletnia, która występuje naturalnie w północno-wschodnich Chinach i w Korei. W Europie, również w Polsce, występuje jako roślina uprawna.
Opis ogólny: Wierzba babilońska ma formę typową dla wierzby kruchej. W sprzyjających warunkach osiąga wysokość 10m, w uprawie około 5m.
Zastosowanie: Wierzba babilońska jest rośliną miododajną, ozdobną. Bardzo często jest uprawiana ze względu na dekoracyjne gałęzie, które używane są do robienia bukietów i dekoracji. Poza tym często występuje w parkach, na osiedlowych zieleńcach i w przydomowych ogródkach.
Cechy morficzne: Charakterystyczne są spiralnie poskręcane gałęzie wierzby babilońskiej. Maja barwę żółtawą, oliwkowozieloną, a od strony nasłonecznionej – czerwonawą. Grubsze gałęzie pokrywa żółta kora. Liście wierzby babilońskiej są poskręcane, lancetowate, mają długość około 20cm. Ich strona wierzchnia jest ciemnozielona, spodnia – szarozielona. U młodych liści występuje owłosienie. Wierzba babilońska jest rośliną dwupienną, kwitnie wraz z rozwojem liści. Jej kwiaty zebrane są w kotki. Jest to roślina owadopylna.
Drewno: Drewno wierzby babilońskiej jest jasnożółtobiałe, lekkie i miękkie. Ponieważ u młodych drzew jest wyjątkowo elastyczne, znajduje zastosowanie w przemyśle wikliniarskim. Ogólnie, drewno wierzbowe ma dość słabą jakość, drewno wierzby babilońskiej nie nadaje się do obróbki przemysłowej.