Sosna limba
Nazwa łacińska: Pinus cembra
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, Euphyllophyta, rośliny nasienne
Rząd – sosnowce
Rodzina – sosnowate
Rodzaj – sosna
Gatunek – sosna limba
Występowanie: Sosna limba naturalnie porasta teren Alp, Tatr i Karpat Wschodnich, występuje w Austrii, Francji, Niemczech, Polsce, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Ukrainie i we Włoszech. W Polsce występuje dziko w Tatrach, na wysokości 1200-2600m n.p.m.
Opis ogólny: Sosna limba to wolno rosnące drzewo iglaste. Należy do drzew długowiecznych, może żyć nawet 500 lat. Osiąga wysokość 20-25m. Jest to gatunek jednopienny i wiatropylny. Sosna limba tworzy skupiska gatunkowe, ale i lasy mieszane wraz ze świerkiem i modrzewiem. Jest gatunkiem charakterystycznym dla borów świerkowych regla górnego. Lubi miejsca nasłonecznione, jest dobrze przystosowana do warunków wysokogórskich. Nie rośnie w miejscach, gdzie długo zalega śnieg. Podlega ścisłej ochronie.
Zastosowanie: Jest drzewem ozdobnym, sadzi się sosny limby w parkach, a także w ogródkach przydomowych. Dawniej nasiona sosny limby stanowiły element jadłospisu ludzi mieszkających w lesie i nazywane były orzechami. Z młodych pędów sosny limby wyrabia się olejki eteryczne.
Cechy morficzne: Kora młodej sosny limby jest gładka, szarozielona, a z wiekiem staje się ciemniejsza i pęka. Młode gałązki są owłosione. Liście sosny limby to sztywne szpilki, zebrane po 5 w pęczki. Rosną na krótkopędach, są ciemnozielone lub sinozielone. Mają długość 6-8cm. Roślina wytwarza szyszki męskie – żółte, umieszczone w dolnej części rocznych pędów, i szyszki żeńskie – długości 5-8cm, jajowate, o barwie od sinozielonej do zielonopurpurowej. Nasiona są duże i nie posiadają skrzydełek.
Drewno: Drewno sosny limby jest lekkie, trwałe, regularnie słojowane. Ma szerszy, różowawy biel. Nadaje się na cele budowlane, łatwo się je poleruje i poddaje obróbce skrawaniem. Wykorzystywane jest do produkcji ołówków. Jest pierwszorzędnym materiałem stolarskim.