Zgodnie z jedną z definicji znajdującą się na stronie poświęconej ekologii (www.ekologia.pl), dendrochronologia dendrochronologia (z greckiego: dendron – drzewo, chronos – czas, logos – słowo, nauka) to metoda datowania zabytków drewnianych na podstawie koncentrycznych słoi przyrostu rocznego, z których wykonany jest dany zabytek. Tej dziedzinie specjalizują się głównie leśnicy. To właśnie oni dokonują pomiarów, a następnie analizują swoje wyniki pod kątem zmian klimatycznych oraz meteorologicznych.
CIEKAWOSTKA
Najstarszy zachowany w Stanach Zjednoczonych zabytek z drewna sosnowego liczy około 10 tys. lat.
Czym dokładnie zajmuje się dendrochronologia?
Dendrochronologia zajmuje się datowaniem:
obiektów,
znalezisk archeologicznych
zjawisk przyrody
na podstawie rocznych przyrostów drzew, a dokładnie ich słojów.
Co można wyczytać ze słojów drzew?
Z szerokości słojów wyczytać można, jaki jest klimat danego terenu, na którym rośnie las. Co więcej możliwe jest również prognozowanie, jaki przyrost drzewostanu jest możliwy na danym obszarze. Badania dowodzą także, że na podstawie szerokości słojów specjaliści są w stanie dowiedzieć się, jakie wydarzenia miały miejsce kilkadziesiąt, a nawet kilkaset lat wcześniej. Chodzi tutaj o takie zjawiska przyrodnicze, jak wybuchy wulkanów, trzęsienie ziemi czy też inne katastrofy związane z przyrodą.
Dendrochronologia to bardzo ciekawa dziedzina nauki, która dostarcza społeczeństwu wielu istotnych informacji na tematy związane z przyrodą i jej dawnymi czasami. Wiedzę na ten temat czerpią głównie ekolodzy oraz osoby zajmujące się naukowo tą tematyką.