Świerk kłujący
Nazwa łacińska: Picea pungens
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Podkrólestwo – naczyniowe
Nadgromada – nasienne
Gromada – nagonasienne
Podgromada – nagonasienne drobnolistne
Klasa – iglaste
Podklasa – Pinidae
Rząd – sosnowce
Podrząd – Pinideae
Rodzina – sosnowate
Podrodzina – Piceoideae
Rodzaj – świerk
Gatunek – świerk kłujący
Występowanie: Świerk kłujący zwany także świerkiem srebrnym pochodzi z terenów Gór Skalistych, znajdujących się w zachodniej części Ameryki Północnej. Pod koniec XIX wieku został sprowadzony do Europy.
Opis ogólny: Świerk kłujący to gatunek wiecznie zielonego drzewa. Należy do rodziny sosnowatych. Dorasta do koło 30m, a w warunkach naturalnych może osiągnąć nawet 46m. Występuje na wysokości pod 1800 do 3300m n.p.m. Wraz z sosną wydmową, topolą osiką i daglezją tworzy lasy mieszane. Występuje prócz tego na brzegach rzek i na wilgotnych, cienistych zboczach.
Zastosowanie: Świerk kłujący jest rośliną ozdobną. Ze względu na wysoką odporność na zanieczyszczenia środowiska jest ceniony w ogrodnictwie.
Cechy morficzne: Kora świerka kłującego jest dość cienka , ma kolor szarobrązowy, jest popękana. Liście to igły o długości 1,5-3cm. Są ostro zakończone, stąd nazwa gatunku. Mają kolor niebieskozielony lub niebieskoszary. Świerk kłujący jest gatunkiem jednopiennym, tworzy szyszeczkowate, zielonkawe kwiaty żeńskie i żółtawe kwiaty męskie. Szyszki świerka kłującego mają długość 4-7cm, kolor jasnobrązowy. Zwisają z gałęzi do dołu.
Drewno: Drewno świerka kłującego jest jasnobrązowe, lekkie i miękkie. Jest dość sękate i charakteryzuje się mniejszą trwałością niż drewno innych gatunków świerku, dlatego też ma niewielkie zastosowanie w przemyśle.