Złotokap zwyczajny
Nazwa łacińska: Laburnum anagyroides
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Podkrólestwo – naczyniowe
Nadgromada – nasienne
Gromada – okrytonasienne
Klasa – Rosopsida
Rząd – bobowce
Rodzina – bobowate
Rodzaj – złotokap
Gatunek – złotokap zwyczajny
Występowanie: Złotokap zwyczajny pochodzi z terenów Europy południowo-wschodniej. Na obszarze Polski nie występuje dziko, ale jest chętnie uprawiany jako roślina ozdobna.
Opis ogólny: Złotokap zwyczajny jest małym drzewem lub wysokim krzewem, najpospolitszym w Europie krzewem trującym. Zawiera alkaloidy, jednak owce, kozy i zające są odporne na zatrucia po spożyciu złotokapu. Najbardziej wrażliwe są zaś konie. Zatrucia zdarzają się także u ludzi. Wystarczy 2-10 nasion złotokapu, by doszło do zgonu. Trujący jest także miód ze zlotokapu.
Zastosowanie: Ze względu na swoje efektownie kwitnące kwiaty złotokap jest popularną rośliną ozdobną. Poza tym jest także rośliną leczniczą. Jego nasiona kiedyś wykorzystywane były jako środek wymiotny i przeczyszczający, a także stosowano je w nerwobólach. Obecnie z nasion pozyskuje się lektyny do oznaczania grup krwi, a cytyzyna jest składnikiem preparatu pomocnego w zwalczaniu uzależnienia od nikotyny.
Cechy morficzne: Osiąga wysokość 7m, ma wzniesione, wyprostowane gałęzie. Liście złotokapu zwyczajnego mają owalny kształt, od spodu pokryte są meszkiem. Pojedyncze listki mają długość 3-8cm. Roślina kwitnie od kwietnia do czerwca, wytwarza motylkowe, żółte kwiaty, o długości 2cm, tworzące grona o długości 20cm. Kwiaty nie pachną. Owoce złotokapu zwyczajnego to strąki o długości 5-6cm. W ich wnętrzu są czarne nasiona.
Drewno: Drewno złotokapu zwyczajnego ma cienki biel i szeroką twardziel. Jest ciężkie, twarde, elastyczne, dobrze się je poleruje. Dawniej wykorzystywano je do wyrobu kusz. Obecnie nie ma dużego znaczenia użytkowego, czasem jest używane do precyzyjnych prac tokarskich.