Dąb bezszypułkowy
Nazwa łacińska: Quercus petraea
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowate, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – klad różowych
Rząd – bukowce
Rodzina – bukowate
Rodzaj – dąb
Gatunek – dąb bezszypułkowy
Występowanie: Występuje na terenie Europy Środkowej, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Włoch, Bułgarii i południowej Skandynawii. W Polsce również występuje, ale znacznie rzadziej niż dąb szypułkowy.
Opis ogólny: Dąb bezszypułkowy osiąga wysokość 40m. Około wieku 40-50 lat zaczyna owocować. Preferuje umiarkowany, łagodny klimat z dużą wilgotnością. Dobrze rośnie na glebach lekko kwaśnych, piaszczysto-gliniastych. Często występuje w lasach mieszanych z innymi gatunkami dębów, kasztanem, grabem i bukiem.
Zastosowanie: Drewno dębu bezszypułkowego jest cenionym materiałem wykorzystywanym do budowy okrętów, produkcji mebli, sklejek, płyt wiórowych i podłóg. Ponadto dąb bezszypułkowy jest rośliną leczniczą. Jego kora to środek ściągający, stosowany do okładów, płukanek i obmywań w stanach zapalnych, odmrożeniach i oparzeniach. Jest składnikiem tabletek na biegunkę.
Cechy morficzne: Pień dębu bezszypułkowego jest prosty, choć może być również poskręcany w przypadku starych drzew. Młode drzewa maja gładką korę. Stare – szorstką i szarobrązową. Pąki tego gatunku dębu pokryte są srebrzystym meszkiem. Liście mają długość 5-12cm, krótki ogonek i puszyste włoski, które u starszych liści pozostają tylko na spodzie blaszki. Dąb bezszypułkowy tworzy kwiaty męskie i żeńskie oraz owoce, które znane są jako żołędzie. Dojrzałe żołędzie mają barwę ciemnobrunatną.
Drewno: Drewno dębu bezszypułkowego jest średnio twarde, bardzo wytrzymałe na gnicie.