Surmia bignoniowa
Nazwa łacińska: Catalpa bignonioides
Systematyka:
Domena – eukarionty
Królestwo – rośliny
Klad – rośliny naczyniowe, Euphyllophyta, rośliny nasienne
Klasa – okrytonasienne
Klad – astrowe
Rząd – jasnotowce
Rodzina – bignoniowate
Rodzaj – surmia
Gatunek – surmia zwyczajna
Występowanie: Surmia bignoniowata pochodzi z cieplejszych obszarów południowo-wschodnich terenenów Stanów Zjednoczonych. W wielu krajach świata, również w Polsce, uprawia się tę roślinę ze względu na jej walory dekoracyjne.
Opis ogólny: Surmia bignoniowata, zwana także surmią zwyczajną, katalpą zwyczajną lub katalpą bignoniową osiąga wysokość około 10m. Ma krótki pień i szeroką koronę. Roślina ta wymaga słonecznego stanowiska, lubi gleby żyzne, lekkie i przepuszczalne. Młode rośliny należy zabezpieczać przed zimą.
Zastosowanie: Surmia bignoniowa to roślina ozdobna, często sadzona jest w ogrodach i parkach. Główne walory dekoracyjne tej rośliny to ładny pokrój i piękne liście. Na uwagę zasługują także jej kwiaty i owoce.
Cechy morficzne: Liście surmii są duże, zielone, mają sercowaty kształt. W czerwcu i lipcu zakwitają kwiaty surmii. Mają barwę białą, a w środku są nakrapiane żółto i fioletowo. Są duże i zebrane w duże wiechy. Następnie pojawiają się owoce w postaci długich, cienkich strąków, które pozostają na drzewie przez całą zimę.
Drewno: Drewno surmii jest lekkie, miękkie i kruche. Jest odporne na gnicie. Wykorzystuje się je do wyrobu sztachet, słupków itp.